HMS Tartar (1937)

HMS Tartar (F43/G43)

„Tartar” 12 lutego 1944
Historia
Stocznia	Swan Hunter & Wigham Richardson, Wallsend
Położenie stępki	26 sierpnia 1936
Wodowanie	21 października 1937
Royal Navy
Wejście do służby	10 marca 1939
Wycofanie ze służby	1946 (rezerwa) 1947 (skreślony)
Los okrętu	złomowany w 1948
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 1854 t pełna: 2519 t
Długość	114,9 m
Szerokość	11,12 m
Zanurzenie	3,96 m
Napęd
2 turbiny parowe o mocy łącznej 44 000 KM, 3 kotły parowe, 2 śruby
Prędkość	36 w
Zasięg	5700 Mm przy 15 w
Uzbrojenie
8 dział 120 mm (4xII), 4 działka 40 mm plot (1xIV), 8 wkm plot (2xIV), 4 wt 533 mm (1xIV), 20 bg, 2 mbg (- stan na 1939-40, szczegóły w tekście)
Załoga	190

HMS Tartar – brytyjski niszczyciel z okresu II wojny światowej, typu Tribal, w służbie Royal Navy w latach 1939–1946. Nosił znaki taktyczne F43, G43. Podczas wojny służył w kampanii norweskiej, na Atlantyku, w Arktyce, na Morzu Śródziemnym oraz na Oceanie Indyjskim.

Za przebieg służby otrzymał aż 12 wyróżnień bitewnych (battle honours): Norwegia 1940-41, operacja przeciw pancernikowi Bismarck 1941, Arktyka 1941, konwoje maltańskie 1942, północna Afryka 1942-43, Sycylia 1943, Salerno 1943, Morze Śródziemne 1943, lądowanie w Normandii 1944, kanał La Manche 1944, Zatoka Biskajska 1944, Birma 1945^[1].